Sokaktaki Mutluluk

Sokaktaki insanların insan olduğunu hissetmeye ihtiyacı var. Onların da duygularının olduğunu bilmek gerekiyor. İnsan olduklarını farkettirecek şey hissettikleridir. Yani duyguları. Bizde olup da onlarda olmadığını sandığımız şey. Neden sokaktalar ki sizce? Neden herkes sokakta yaşayıp kaçmak istediğinde veya saklanmak istediğinde evlere gitmiyor? Farkında mısınız aslında sokaklarda olan o kadar insan yalnızlık aradığı için sokakta veya kaçmak istediği için. Dehşet bir şey bu aslında. Yanyana duran insanlar yalnız olabiliyor. Kimse empati yapmadığı için mi birbirinin yalnız olduğunu farketmiyor acaba? Ya da herkes, herkesin yalnız başına olduğunun farkında ama kendi derdi kendine yetiyor da artıyor mu? Gerçi kendi derdini düşünürken etrafını farketmesi biraz saçma olur, değil mi? Tüm bunların sonucunda birbirini anlamayan insanlarla dolu sokaklar? Anlayanlar yok mu hiç? Var değil mi? Nerde peki o insanlar? Birinin derdine çözüm üretmek için çabalayan insanlar nerde? Öyle bi insan tipi yok mu ki? Var da evden dışarı mı çıkmıyorlar birine bi' faydam dokunur diye? Yoksa kendilerini kaybetmekten, diğer insanlara benzemekten mi korkuyorlar? Bu durumda bir toplumda böyle insanlar var da kendilerinin farkını hissetirmiyorlarsa yok sayılmazlar mı? Çünkü var olmaları bi' anlam ifade etmiyor sokaktakiler için. Ama insanda umut denen bir duygu var. İnsan düşündüğünde, belki onların varlığını bilmek bile insanın içini ferahlatabilir. Anlık bir iç ferahlığı, o insanlara ne kadar fayda sağlar ki? Anlık bi' mutluluk belki. Belki çok küçük bişey ama hiç mutluluğu tatmayan biri için büyük bir şey değil mi bu? Hiç mutluluğu tatmayan var mıdır diye düşünebilirsiniz. Ama siz mutluluğu tattığınız için böyle düşünürsunuz. Empati yapalım. Hiç mutluluğu tatmayan birisiniz. Etrafınızdakilerin mutlu olduklarını farkettiğiniz anlar çok olur. Acaba benim gibi hiç mutluluğu tatmamış var mıdır diye düşünürsünüz ama illaki insanların bi' mutlu anına denk gelirisiniz. Onları mutlu olarak gördüğünüzde, onların mutlu olduklarından ne kadar eminiz peki? Ya iyi bir tiyatrocuysa. İçindeki bütün acıları o anki rolünü düzgün yapabilmek için bastırıyorsa veya bastırmak zorundaysa. Kimsenin her şeyi bildiğini zannetmiyorum. İnsanlar duygularının ne kadarını bilmemizi istiyorsa o kadarını biliyoruz. Acaba insanlar acılarını farkettirmeyerek, acılarıyla baş edemeyenlerin daha da baş edememelerine neden olmazlar mı? Düşünün herkes gizliden gizliye acılarıyla baş ediyor ama kimse bunları bilmiyor. Acılarıyla baş edemeyen illaki olacak, bu insanlar için bi' kurtuluş yolu yok o zaman. Çünkü etrafına bakınca acılarıyla baş etmeye çalışıp da kazananları göremeyecek. Onlar saklıyor zaten. Sadece kaybedenler ortada. Yani Hiç umut yok. Umut olmazsa yaşam da olmaz, haksız mıyım? Böyle yapanlar insanların umutlarını öldürdüklerine göre onları da öldürmüş sayılmazlar mı? Böyle yapanlara avrupada "spirituel killer" deniyor. Yani "Ruhsal katil" diyebiliriz. İnsanın ruhen tükenip gitmesine yardımcı oluyorlar, ruhunu öldürüyorlar. Benim asıl demek istediğim, insan yalnız yaşayamaz çünkü sadece yemek içmekten ibaret bi varlık değil, bir de ruhumuz var. Bu yüzden toplum halinde yaşamak zorundayız. Toplum halinda yaşarken deduygularımızı kapatmamalıyız. Bu duygular aracılığıyla birbirimizden enerji alıyoruz. Bu enerji bazen umut olur, bazen mutluluk olur, bazen başka bir şey. Hiçbir zaman bir toplumda herkesi mükemmel yapamayız ama herkes mükemmel olsun diye çalışmazsak, mücadele etmezsek sürekli kaybeden biz oluruz. Yaptığınız iyilikerin karşılığını her zaman alacaksınız şüpheniz olmasın, yeter ki karşılığını hemen beklemeyin, az sabredin göreceksiniz. Fighting! dras

Bilinesi

Blogger panel > gönderme > sayfalar yolunu takip edin
Sayfalarınızı oluşturun ( hakkımda - tarif listesi - fotoğraflar ) gibi bağımsız sayfalar oluşturuyorsunuz.
Sayfaların görüntüleneceği yer olarak iki tercihiniz var, yan menü, yada headerin (başlık) yatay menü.

2. yöntem, Tasarım > sayfa öğeleri > Gadget ekle yolunu takip edin, bağlantı listesi widgetini seçin
bu widgete istediğiniz sayfaların linklerini ekleyin, ve bu widgeti üstbilgi widgetinin hemen altına sürükle bırak yöntemiyle taşıyın
bu widget yatay menü çubuğu oluşturacaktır.

Hakkında

Sayfanın adı hakkında bir şeyler yazmak istiyorum ama bilemedim ben oniiiiiiiii :D Neyse konumuza dönelim biz.

Sayfanın adı sindirim sistemindeki arjantafil hücrelerinden gelmektedir. Peki ne işimize yarar bu hücreler diye sorarsanız eğer alacağınız cevap "bir şeyler yediğimizde uyarılan bu hücrelerden seratonin salgılanıyor" dur. Peki seratonin ne işe yarıyor derseniz, mutlu olmamızı sağlıyor diyebiliriz. Hani karnımız doyunca bi' mutlu hissederiz ya kendimizi, işte sebebi budur :D..